Video

Ik heb een korte video samengesteld van onze geweldige vakantie:

Final Update: Vancouver > Chicago > Deventer

De afgelopen dagen hebben we geen tijd, internet of zin meer gehad om het blog te updaten, dus hierbij de update van de laatste paar dagen met de reis naar huis (via Chicago):
We hadden besloten om uit te slapen op onze laatste dag in Vancouver, aangezien dat voorlopig voor de laatste keer was; de komende 2 nachten zouden we in het vliegtuig doorbrengen. Het was dan ook pas rond elf uur toen we downtown Vancouver weer in gingen. We besloten fietsen te huren, om daarmee Stanley Park te verkennen. Dit park ligt aan de kust en biedt mooie uitzichten.

Nadat we het rondje met diverse stops voltooid hadden, zijn we naar English Bay gefietst, waar die avond het Honda Festival of Light zou zijn, met onder andere een grote vuurwerkshow. We kwamen erachter dat we dit net mis zouden lopen, omdat we dan al op de luchthaven moesten zijn.

Via de binnenstad van Vancouver zijn we door het drukke verkeer weer terug gefietst naar de fietsverhuur. De rest van de middag hebben we nog even rustig aan gedaan in een park, om vervolgens vrij vroeg uit eten te gaan.

Daarna hadden we nog even tijd om aan zee te zitten, alvorens we om half 8 de taxi naar het vliegveld namen. We hadden niet vooraf online kunnen inchecken, dus dat moest ter plekke nog gebeuren, maar het was gelukkig rustig. Ook het afgeven van de koffers verliep soepel. Onze koffer die we als handbagage mee hadden, konden we gelukkig ook gratis als ruimbagage inchecken (handbagage paste niet allemaal in het vliegtuig), zodat we deze niet de hele dag met ons mee hoefden te nemen in Chicago. Rond 11 uur 's avonds vertrok het vliegtuig zonder vertraging.
De nachtvlucht duurde maar zo'n 4 uur, wat eigenlijk te kort was om fatsoenlijk te slapen. Toch was het bij aankomst in Chicago al 5 uur in de ochtend, vanwege het tijdsverschil. Pas zo'n 12 uur later zou onze volgende vlucht naar Düsseldorf vertrekken, dus we hadden nog genoeg tijd om de stad te ontdekken. Vermoeid pakten we de trein naar de binnenstad, om daarna eerst maar eens te gaan ontbijten, bij het Millenium Park. In het Millenium Park is de Cloud Gate te vinden, een boon-vormige spiegelbol, waarin je de skyline van Chicago kunt zien. Bovendien kun je er onderdoor lopen, wat een heel raar effect geeft.

Daarna besloten we de bus te pakken, richting de Magnificient Mile, waar allemaal dure winkels gevestigd zijn (een soort P.C. Hooft), tussen de gigantische wolkenkrabbers. Echter stapten we te laat uit de bus, wat ervoor zorgde dat we nog zo'n 15 kilometer doorreden, uit de binnenstad. Dit bood wel een mooi zicht over de stranden aan Lake Michigan, wat we steeds verwarden met een zee, omdat het zo gigantisch is. Toen we eindelijk uit de bus konden bij de eerstvolgende halte, pakten we de eerste bus terug de binnenstad in. Over het pad aan het meer liepen we langs de wolkenkrabbers. We besloten één van de wolkenkrabbers op te gaan voor een mooi uitzicht. Hier zijn voldoende mogelijkheden voor, maar deze zijn uiteraard niet goedkoop. Op zoek op internet naar een goedkoper alternatief, kwamen we terecht bij het 100 verdiepingen tellende John Hancock Center. Hier kun je ook naar een observatiedek, wat je 20 dollar per persoon kost, maar 2 verdiepingen hoger (96th) kun je naar een bar, waar je alleen de prijs van een drankje hoeft te betalen. Na identificatie werden we in een lift gezet die ons in no-time omhoog bracht. Het uitzicht was adembenemend. De drankjes waren zoals verwacht niet goedkoop, maar smaakten wel goed, zeker met dit uitzicht.

In de lift hadden we van een stel andere Nederlanders gehoord dat we ook écht even naar het gebouw ernaast moesten gaan en de poppenwinkel American Girl in. We begrepen het niet helemaal, maar besloten even een kijkje te gaan nemen. En wat we daar aantroffen... Een gigantische winkel (2 verdiepingen, groter dan de gemiddelde V&D of H&M) met ontelbaar veel poppen en ongeveer evenveel meisjes, met hun ouders op zoeken naar accessoires voor hun pop. Tot daaraan toe nog niet zo heel bijzonder, maar we schrokken van de prijzen. De goedkoopste poppen die je daar kunt kopen kosten meer dan 100 dollar en accessoires zijn even duur als échte accessoires en kleding. En de rijen bij de kassa's waren groot! Maar we stonden pas helemaal perplex toen we zagen dat er een wachtrij stond voor de kapper en het café voor poppen. Je kon zelfs oorbellen laten zetten bij je pop! En dat alles natuurlijk voor veel geld, de mensen in deze winkel hadden duidelijk geld te veel.

Wij vermaakten ons hier wel, en gingen ook maar even naar de overkant, waar ze grootste chocoladereep ter wereld te koop hadden.
Te moe om verder nog wat te doen, gingen we lunchen bij een strandtent en namen we vervolgens de bus en de trein, terug naar de luchthaven. De security check duurde niet lang, maar onze vlucht was iets vertraagd. In het vliegtuig konden we nog wat bijslapen, maar alsnog kwamen we doodmoe aan in Düsseldorf. Gelukkig hadden we een taxi besteld die ons naar huis zou brengen. Precies toen we Nederland binnenreden konden we aansluiten in de file. Welkom terug...

Vancouver

Vandaag hebben we Vancouver verkend en tussendoor ook onze koffer laten repareren. Op de heenweg was één van de zijsloten van één van onze koffers afgebroken. Onderweg in Canada was dat geen probleem maar voor de terugvlucht kan de koffer maar beter weer goed afgesloten zijn.
We zijn begonnen in Robson street, zeg maar de Kalverstraat van Vancouver, en dus zoals alles in Canada wel veel ruimer opgezet.
Daarna zijn we naar het waterfront gegaan waar we o.a. de waterluchthaven in bedrijf zagen,
Het was mooi weer en dus hebben we een aantal uur naar de bedrijvigheid in de jachthaven liggen kijken terwijl de koffer werd gerepareerd. Via Granville Island, een wijk met allemaal ateliers van kunstenaars, gemengd met kleine theaters, restaurants en souvenirwinkels, maar ook met een nog in bedrijf zijnde betoncentrale zijn we weer terug naar ons hotel gegaan.
Nu gaan we dadelijk  naar bed, voorlopig de laatste keer (totdat we weer thuis zijn, maar dat gaat zeker nog zo'n 50 uur duren) en dan gaan we morgen overdag naar het Stanleypark, het grote stadspark bij Vancouver. Na nog een diner in de stad zullen we dan tegen half 8 richting luchthaven gaan. Ons vliegtuig naar Chicago vertrekt om 11 uur morgenavond.

Tofino > Vancouver

Helaas moesten we het mooie Tofino en het mooie Vancouver Island vandaag alweer verlaten. We gingen op weg naar wereldstad Vancouver. We moesten weer met de boot naar het vasteland en gingen er vanuit dat we de boot van 12:45 uur niet zouden halen. We richtten ons dus ook op die van 15:10 uur. Zo hadden we ook nog ruim de tijd om onderweg te stoppen (voor bezienswaardigheden). De eerste bezienswaardigheid was al vrij gauw gespot, Frank zag een beer vlak langs de weg zitten eten. We reden te snel om zomaar te kunnen stoppen, dus keerden we verderop even om. De beer was niet afgeschrikt door de voorbij rijdende auto's, maar toen we vlakbij stopten, was 'ie zo vertrokken. En zo hoort het ook, want dat betekent dat hij niets van mensen moet hebben en dus nog wild is. We hebben er nog nét een foto van kunnen maken.


Nabij Port Alberni zijn we nog gestopt voor de Cathedral Grove, een park met gigantische bomen, waarvan sommige al meer dan 800 jaar oud zijn.


We waren alsnog zo'n 2 uur voor vertrek bij de ferry-terminal in Nanaimo. Dit verzekerde ons gelukkig van een plekje op de eerstvolgende boot, die van 15:10 uur. Nadat we de auto in de rij hadden geparkeerd, zijn we nog even een lekkere lunch gaan halen bij de Subway verderop in de stad.

De boot ging volgens planning. Op het zonnedek kregen we nog een presentatie over de zee-otter van een ranger. Dit sloot mooi aan bij wat we een paar dagen eerder op de oceaan hadden gezien.


Op het vasteland reden we vervolgens Vancouver binnen en konden we vrijwel direct aansluiten in de file. De avondspits was in volle gang, dus dit zorgde voor een behoorlijke vertraging. Na inchecken en uitladen bij het hotel is Piet de huurauto gaan inleveren. Die hebben we niet meer nodig. De anderen zorgden voor het eten en zo was de dag al weer voorbij. Morgen gaan we Vancouver ontdekken!

Surfen en strand

Vanochtend werden we eerst tussen 6 en 7 gewekt door de regen, maar toen we om 8 uur opstonden begon de zon al door te breken. Uiteindelijk werd het weer een mooie dag.

Onze laatste dag in Tofino hebben we voornamelijk op en bij het strand doorgebracht.

Nicole en Frank hebben eerst 2 uur surfles gehad en mochten daarna de uitrusting (plank en wetsuit) de rest van de dag gebruiken om verder te surfen.

Hot Springs - Walvissen, zeehonden en zeeotters

Vanochtend eerst een wandeling onder leiding van een gids gemaakt op zoek naar sporen (pootafdrukken en uitwerpselen) van wildlife (wolven, cougars en beren). Eerst kregen we uitleg over de verschillende afdrukken en m.n. hoe je het verschil tussen een pootafdruk van een hond (die er veel lopen op het strand) en een wolf kunt zien. Daarna gingen we op pad. Het eerste stuk strand bij het bezoekerscentrum  wordt druk door mensen bezocht dus daar waren weinig sporen te verwachten. Wel lagen er grote stukken alg. Onze gids demonstreerde hoe je daar een hoorn van kunt maken. Vervolgens vonden we al vrij snel sporen van (waarschijnlijk) een kleine roedel wolven en even later verse sporen van een beer. Deze laatste was vanochtend nog gezien op de parkeerplaats. Het was een leuke en leerzame tocht.

Voor de middag hadden we een boottocht naar de hot springs cove geboekt. Deze liggen ruim 40 km ten noorden van Tofino. Met een kleine boot voeren we eerst tussen de eilanden en vervolgens over de open oceaan. Ondertussen zoekend naar sporen van wildlife. Al snel zagen we weer een visarend boven in een boom zitten en even verder lag een groep zeehonden op een kleine rotspartij.

Eenmaal op de open oceaan zagen we al snel een walvis spuiten en vlak daarbij nog minstens twee anderen. Af en toe kwamen deze gigantische beesten even deels boven water. Na bijna 2 uur varen legde onze boot aan in een klein haventje en konden we naar de hot springs lopen. Aan de bron heeft het water hier een temperatuur van ruim 100 °C, wat in de kleine waterval afkoelt tot ca 50 °C en zich onderaan vermengd met het koude zeewater van slechts ca 13 °C. Het was zo lekker in het water dat we niet meer toekwamen aan onze meegbrachte picnic.
Op de terugweg naar Tofino nam onze schipper een andere route, niet over de open oceaan maar meer tussen de eilandjes door. Op de eilanden zelf hebben we geen dieren meer gespot maar kort voor we terug waren in Tofino zagen we ineens een zeeotter liggen zonnebaden in het water. Het beest gaf ons net genoeg tijd voor het maken van een foto en verdween toen gauw onder water.
Uiteindelijk was het ruim negen uur geweest voordat we weer terug waren in ons appartement waar we ons alsnog de voor de picnic bedoelde broodjes en salade hebben laten smaken.

Campbell River > Tofino

Na eerst nog even een bezoek te hebben gebracht aan het houtsnijwerk langs het strand in Campbell River zijn we op weg gegaan richting Tofino.

 

 Het was prima reisweer, niet warm, af en toe een kleine bui en dan weer zon.

Tijdens zo'n zonnige periode hebben we geluncht aan het Sproat Lake en daar ook de petrogliefen bekeken.

 

Vervolgens over de mooie bergweg verder naar Tofino waar de zon weer scheen en we 's avonds hebben gebarbecued nadat we eerst voor morgen een boottocht naar de hot springs en voor zondag surflessen voor Nicole en Frank geboekt hadden.